www.pkgp.fora.pl

adamsonn

Witam!

''Bezpieka. Pretorianie Komunizmu'' z 2005 r. w TVP-Info z soboty na niedzielę 20 lutego br. o godz. 00:25 część 1, a część 2 z soboty na niedzielę 27 lutego o godz. 00:17

Polecam bardzo ciekawy polski film dokumentalny z 2005 roku w reżyserii Bogdana Łoszewskiego, dwuczęściowy. Pierwsza część w najbliższą sobotę w nocy o godzinie 00:25. Czas trwania 52 minuty.

Bezpieka, gdy odeszła w niesławie po niemal półwieczu swych brutalnych, ludobójczych rządów, pozostawiła po sobie dzieło na miarę faraonów. Choć papierowe, imponuje godną piramid wielkością. Składa się na nie, jak mówi dyrektor archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Bernadetta Gronek, ponad osiemdziesiąt kilometrów bieżących akt wytworzonych przez organa bezpieczeństwa.

Tylko w Warszawie, w trzech magazynach zgromadzono z górą dwadzieścia kilometrów dokumentów, pozostałe stoją na półkach oddziałów IPN ulokowanych przy siedzibach sądów apelacyjnych. Miną lata, nim historycy zdołają dotrzeć do każdej z teczek. Ale już dziś można odtworzyć na podstawie zachowanych źródeł dzieje ubeckiego imperium.
Rozpoczęły się wkrótce po przekroczeniu Bugu przez armię sowiecką. 22 lipca 1944 roku moskiewskie radio ogłosiło manifest PKWN skierowany do narodu, zredagowany rzekomo i wydrukowany w odbitym Niemcom Chełmie Lubelskim. Komitet powołał do życia dwanaście resortów, w tym resort Bezpieczeństwa Publicznego.

Organizacją wojewódzkich, powiatowych i miejskich placówek bezpieki zajęło się dwustu funkcjonariuszy przeszkolonych na trzymiesięcznym kursie NKWD w Kujbyszewie. Ich najwyższym przełożonym był generał Iwan Sierow. Dopiero w 1946 roku Rosjanie przekazali nadzór nad dziesiątkami tysięcy pracowników MO, KBW i służby więziennej rodzimemu Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego. Jego głównym zadaniem była likwidacja niepodległościowego podziemia. Zadanie zostało wykonane.

W latach najsilniejszego terroru, do 1956 roku, inwigilacja i represje dotknęły około sześciu milionów obywateli.

Trzysta tysięcy ludzi trafiło do więzień i obozów pracy, skazano na śmierć co najmniej osiem tysięcy osób. Wyroki wykonano na czterech i pół tysiącu skazanych. Ale więźniowie marli i bez orzeczenia kary głównej. Z powodu chorób, wycieńczenia i bestialstwa zachęcanych przez nadzór więzienny pospolitych kryminalistów, w zakładach karnych zmarło około dwudziestu pięciu tysięcy więźniów.
Odwilż 1956 roku nie trwała długo. Struktury Urzędu Bezpieczeństwa, włączone do MSW, podjęły na nowo bezpardonową walkę z niepokornymi.

"Jeśli, towarzysze, wy nam w tym względzie pomożecie, to ja wam obiecuję jeszcze raz, że my, z naszej strony zrobimy wszystko, żeby tak się stało" - obiecał zebranym Edward Gierek. - "Pomożecie?" - "Pomożemy!" - zawołali zgromadzeni robotnicy. Dekadę później to właśnie oni zainicjowali destrukcję systemu.

Polska gierkowska różniła się od gomułkowskiej. Władza nie strzelała do protestujących. Organizowała im "ścieżki zdrowia" i zwalniała masowo z pracy. Za represjonowanymi ujęli się działacze Komitetu Obrony Robotników, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Konfederacji Polski Niepodległej, Ruchu Młodej Polski. Powstał drugi, niezależny od oficjalnego, obieg informacji kruszący monopol cenzury. Ale władza kontratakowała. Wprowadziła do środowisk niepodległościowych swą agenturę, posługiwała się plotkami i pomówieniami, szukała "haków" na działaczy demokratycznej opozycji. Gdy i to nie pomagało, sięgnęła do rozwiązań siłowych. Choć karzącą dłoń okryła miękką rękawiczką, chowała pod nią kastet.

7 maja 1977 roku przy ulicy Szewskiej w Krakowie znaleziono zwłoki studenta Stanisława Pyjasa, sympatyka KOR-u. Do dziś nie wiadomo, czy zgon młodego człowieka był wynikiem czyjejś nadgorliwości, "wypadkiem przy pracy", czy celowym działaniem. Sieć tajnej agentury oplotła środowiska niepodległościowe i Kościół. Te same metody organy bezpieczeństwa stosowały po upadku Gierka i powstaniu Solidarności. Operacje "Sejmik" i "Debata" miały zdezorientować, skłócić i podzielić działaczy Niezależnych Związków Zawodowych, dostarczyć Lechowi Wałęsie za pośrednictwem tajnych współpracowników bezpieki informacji o przygotowywanym spisku, doprowadzić do izolacji i marginalizacji solidarnościowej "ekstremy" - Rulewskiego, Gwiazdy, Kuronia. Czyżby bezpieka uznała, że z innymi można się "dogadać"?

Nie udało się. Władze sięgnęły po ostateczne, siłowe rozwiązanie. Podczas stanu wojennego aparat bezpieczeństwa znowu przeżywał swoje wielkie dni. Armia funkcjonariuszy tropiła, prowokowała i umieszczała w strukturach niepodległościowych tabuny tajnych współpracowników. Tylko w 1982 roku tak zwane "Biuro W" skontrolowało 82 miliony listów, 3 miliony przesyłek i 10 milionów faxów, konfiskując około miliona przesyłek. Ale te działania nie zdławiły aspiracji ruchu niepodległościowego. Tylko odroczyły śmierć systemu. Ostatnie sekwencje drugiego odcinka dwuczęściowego filmu zrealizowanego przy współpracy Instytutu Pamięci Narodowej ukazują płonące akta. Bezpieka usiłowała ukryć swe sekrety. Nadaremnie.

Dwuczęściowy film powstał w oparciu o porozumienie, jakie Telewizja Polska zawarła w 2004 roku z Instytutem Pamięci Narodowej - Komisją Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Realizatorzy wykorzystują archiwalne - w większości niepublikowane dotąd - materiały filmowe, tym oryginalne nagrania operacyjne SB. Dzieje bezpieki przedstawiają historycy IPN i pracownicy archiwów Instytutu, oraz świadkowie wydarzeń sprzed lat i ofiary represji.

Po raz pierwszy na taką skalę wykorzystano filmowe materiały operacyjne Służby Bezpieczeństwa. Historię bezpieki opowiadają czołowi historycy IPN, m.in.: prof. Andrzej Paczkowski, prof. Jerzy Eisler, dr hab. Antoni Dudek, dr hab. Jan Żaryn, dr hab. Paweł Machcewicz, dr Sławomir Cenckiewicz, Paweł Piotrowski, Krzysztof Madej, Jacek Pawłowicz oraz dyrektorzy archiwum IPN: Bernadetta Gronek i Leszek Postołowicz, oraz zastępca dyrektora aresztu śledczego w Gdańsku kpt. Waldemar Kowalski.

W filmie przytoczono także wypowiedzi świadków, bezpośrednich uczestników zdarzeń, ofiar represji bezpieki: Kazimierza Leskiego (AK), Marii Fieldorf-Czerskiej (córka gen. Fieldorfa-Nila), ks. Mariana Prusaka (kapelan wojskowy podczas II wojny św.), bpa Bronisława Dembowskiego (b. rektor kościoła św. Marcina w Warszawie), o. Ludwika Wiśniewskiego (duszpasterz akademicki), Bronisława Wildsteina (współzałożyciel Studenckiego Komitetu Solidarności - pierwszej niezależnej organizacji studenckiej) i Mirosława Rybickiego (członek Ruchu Młodej Polski, wydawca prasy podziemnej).

Film jest bogato ilustrowany archiwalnymi materiałami filmowymi Telewizji Polskiej i Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie.

Stało się już tradycją w tym PRL-bis, że filmy niewygodne dla aktualnej władzy, drażniące ich sumienia nadaje się bardzo późną nocą, lub nad ranem w godzinie złodziei. Ten film czasem pojawia się w sieci, ale zawsze bardzo szybko znika. Wiadomo kto i dlaczego. ORMO-SOWA czuwa.

Życzę spokojnego oglądania, pozdrawiam serdecznie. Adamsonn.

PS. Napewno wielu Rodaków nagra ten film i znowu pojawi się w internecie. Jak będzie zainteresowanie to umieszczę w necie i podam linka.

pkgp

Link do filmu już znajduje się na naszej stronce.
Dziękuję za przypomnienie tytułu.
To jest ważny film.

pkgp

West

http://www.youtube.com/watch?v=95W9l-ZODh8&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=7n4TgYksMo4&feature=related

Drugi link poprawiłem.
Teraz jest prawidłowy.
Dziękuję "adamsonn"! Very Happy

adamsonn

Witam!

Szanowny Wescie!

Oba podane przez Ciebie linki dotyczą tylko części pierwszej.

Poniżej prawidłowe linki obu części:

http://www.youtube.com/watch?v=95W9l-ZODh8&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=7n4TgYksMo4&feature=related

Pozdrawiam serdecznie. Adamsonn. Smile